قوانین آسانسور

قوانین آسانسور در آپارتمان

برای جلوگیری از هرج و مرج در آپارتمانها میبایست قوانین مربوط به آسانسور رعایت شود. به طور مثال طبق قوانین حمل بار با آسانسور، نباید از آسانسورهای نفربر برای اسباب کشی استفاده کرد. همچنین قانون بیمه آسانسور بیان میکند که باید مجوزهای لازم را اخذ کنید، در غیر این صورت بیمه به آسانسور تعلق نمیگیرد. در صورت خسارت به آسانسور، میبایست هزینه سرویس و نگهداری آسانسور بین اهالی ساختمان تقسیم شود. طبق قانون تقسیم شارژ آسانسور طبقات، این هزینه بین تمامی ساکنین تقسیم شده و همگی حتی ساکنین طبقه همکف و اول موظف به پرداخت آن هستند.

ماده 56 قانون آسانسور مصوب ۱۳۴۲

طبق ماده ۵۶ قانون آسانسور، نباید از این تجهیز برای موارد زیر استفاده شود و به اصطلاح ممنوع است:

• اسباب کشی

• حمل مصالح

• نخاله‌های ساختمانی ناشی از تعمیرات

در صورت رعایت نکردن ساکنین ساختمان از این قوانین، مدیر ساختمان یا سرایدار می‌بایست از انجام این اعمال جلوگیری کند. این ماده با این هدف بنا شده که از استهلاک آسانسور و همچنین حوادث جلوگیری کند. فقط در صورتی می‌توان از آسانسورها برای حمل بار استفاده کرد که مخصوص این‌کار طراحی شده باشند.

قانون ممنوعیت استفاده از آسانسور برای اسباب کشی

طبق این قانون استفاده از آسانسور برای حمل بار و اسباب کشی مجاز نیست مگر این‌که آسانسورها برای این‌کار طراحی شده باشند. آسانسورهایی جهت حمل اسباب وجود دارند که دارای ساختار ویژه‌ای هستند و با آسانسورهای نفربر تفاوت دارند. طبق قانون ۵۶ استفاده از آسانسور، استفاده از آن برای جابجایی اسباب و اثاثیه ممنوع است چرا که خسارات و آسیب‌های جبران ناپذیری به قطعات و سیستم محرکه آسانسور وارد می‌کند.

قانون تقسیم هزینه آسانسور

به علت افزایش جمعیت و رواج آپارتمان نشینی، استفاده از آسانسور رواج پیدا کرده است. از این رو تقسیم هزینه آسانسور اهمیت زیادی دارد. این هزینه شامل موارد زیر می باشد:

1. نصب آسانسور

2. قیمت آسانسور

3. هزینه تعمیر، سرویس و نگهداری هنگام استفاده از آسانسور

 تقسیم این هزینه به مواردی مانند سهم یکسان پرداخت هزینه بر اساس متراژ واحد، پرداخت به صورت دوبرابر طبقه زیرین بستگی دارد. تمامی طبقات حتی طبقات همکف و اول موظف به پرداخت هزینه آسانسور هستند.

قانون نصب آسانسور در آپارتمان های قدیمی

یکی از شرایطی که هنگام نصب آسانسور در آپارتمان‌های قدیمی باید به آن توجه داشت این است که تمامی افراد ساکن در آپارتمان‌ها می‌بایست از پرداخت هزینه رضایت داشته باشند. با توجه به ماده ۲۳ قانون تملک آپارتمان‌ها، ساکنین باید نسبت به نصب و راه‌اندازی آسانسورها رضایت کامل داشته و هزینه پرداخت کنند. مدیر ساختمان قدیمی جهت نصب آسانسورها می‌بایست از مراجع مربوط مجوز گرفته و آسانسور را نصب کند. اگر مجوز نصب نداشته باشید، آسانسور زیر پوشش بیمه قرار نمی‌گیرد.

قبل از نصب و راه اندازی آسانسور در ساختمان قدیمی، کارشناس می‌بایست ساختمان را بررسی کند. این بررسی شامل مقاومت ساختمان و مکان نصب سیستم آسانسور می‌شود. اگر می‌خواهید آسانسور را در محیط داخلی ساختمان نصب کنید، گرفتن مجوز شهرداری نیاز نیست. در صورتی که با نصب این تجهیز وارد حریم کوچه شوید، اخذ مجوز نیاز است.

نحوه محاسبه شارژ آسانسور

به طور‌ کلی روش‌های مختلفی برای محاسبه شارژ آسانسور وجود دارد. یکی از رایج‌ترین روش‌ها محاسبه شارژ به صورت واحدی است. مثلا اگر یک ساختمان ۲۰ واحد باشد، مبلغ کلی شارژ یعنی هزینه برق آسانسور، هزینه‌های دستمزد تعمیر کار را دربر می‌گیرد. تمامی این هزینه‌ها جمع شده و به ۲۰ واحد مساوی تقسیم می‌شوند.

قانون نصب آسانسور برای طبقه همکف

طبق ماده ۲۳ تملک آپارتمان‌ها، اعتراض ساکنین طبقه همکف و اول برای عدم پرداخت هزینه مربوط به آسانسور مورد پذیرش نیست. به طور مثال اگر در ساختمان ۴ طبقه، طبقات دوم، سوم و چهارم برای نصب آسانسور راضی باشند و ساکن طبقه اول مخالفت کند، طبق این قانون، اگر مساحت‌های طبقه‌های دوم و سوم و چهارم بیش‌تر از اول و همکف باشد، ساکنین این طبقه‌ها می‌توانند به صورت قانونی حق السهم آسانسور و خسارات احتمالی را از آن‌ها دریافت کنند. این مورد برای زمین‌هایی است که فضای آسانسور از قبل تعبیه شده باشد. در غیر این صورت، شرایط پیچیده‌تر است.

قانون نصب دوربین در آسانسورها

نصب دوربین در مشاعات ساختمان‌ها مانند حیاط ساختمان، راه‌پله و پارکینگ مانعی ندارد. این در حالی است که نصب این تجهیز در بخش‌هایی که جز حریم شخصی ساکنین محسوب می‌شود، نقص صریح قانون است. به طور مثال دوربین نباید در قسمت‌هایی مانند آسانسور یا ورودی هر واحد نصب شود. همچنین پس از نصب دوربین مدار بسته باید از طریق یک برچسب به ساکنین اطلاع دهید که این مکان مجهز به دوربین مدار بسته است.

قوانین شهرداری برای آسانسور

با توجه به آسانسوری که باید در محل نصب شود، می‌بایست از شهرداری و سازمان‌های مربوطه، مجوز دریافت کنید. قوانین شهرداری برای آسانسور به صورت یک بخشنامه تنظیم شده که متخصصان نصب و شرکت‌های آسانسور باید به آن توجه کنند. برخی از قوانین شهرداری در زیر آمده است:

• نصب آسانسور در ساختمان‌های دارای بیش از سه طبقه لازم است.

• آپارتمان‌های قدیمی بیش از ۳ طبقه برای نصب آسانسور می‌بایست توسط مهندسان کارشناسی شوند.

• بررسی مقاومت بنا و امکان‌سنجی استانداردهای نصب آسانسور در ساختمان‌های قدیمی ضروری است.

• در ساختمان‌هایی که برای نصب آسانسور فضایی ندارند، می‌بایست از آسانسورهای هیدرولیکی استفاده شود.

• نصب آسانسور در مکان‌های مسکونی، می‌بایست کارهای رسیدگی مربوط به تخریب ساختمان را صاحب ساختمان و متقاضیان انجام دهند.

• قبل از این‌که آسانسور را نصب کنید، می‌بایست مجوز و تاییدیه‌های لازم دریافت شود.

قوانینی که هنگام نصب و استفاده از آسانسور باید رعایت کنیم

قوانین مختلفی برای استفاده از آسانسور در آپارتمان‌ها وجود دارد که همگی اهالی موظف به رعایت آن‌ها هستند. در غیر این صورت ممکن است علاوه بر ایجاد اختلاف بین ساکنین، خسارت و خرابی آسانسور را به همراه داشته باشد. به طور مثال طبق قانون ۵۶ آسانسور، نباید با آسانسورهای نفر بر، اسباب جابجا کرد. چرا که ظرفیت این آسانسورها محدود بوده و به آن‌ها آسیب وارد می‌شود. با رعایت تمامی قوانین مرتبط با آسانسورها می‌توان خسارات را کاهش داده و بدون ایجاد مشکل از آسانسورها استفاده کرد.

بیشتر بخوانید:

آسانسور و اسباب‌کشی

نصب آسانسور برای ساختمان‌های قدیمی

نحوه ساخت کابین آسانسور